W kodowaniu, przemyśle jest często opisywany jako doskonała platforma programistyczna. Dzięki szerokiemu wachlarzowi dostępnych funkcji i dużej wszechstronności, jaką Python wnosi do tabeli, nazwa ta jest uzasadniona. Ale co zaskakujące, w Pythonie jest funkcja, która została trafnie nazwana superfunkcją. Następujące wskaźniki zostaną omówione w tym artykule Super Function in Python.
- Małe wprowadzenie do super funkcji
- Wykorzystanie Super w swoim programowaniu
- Zastosowania funkcji Super
Małe wprowadzenie do super funkcji
Wraz z wydaniem najnowszej wersji Pythona, czyli wersji 2.2, powstała superfunkcja. Jest to funkcja wbudowana z natury i gdy jest używana, zwraca proxy obiektu w celu delegowania metod do klas. Ciekawym aspektem tej funkcji jest fakt, że tworzona klasa może być z natury rodzicem lub potomstwem.
Mówiąc prościej, możesz skorzystać z superfunkcji, gdy potrzebujesz uzyskać dostęp do odziedziczonych modułów z tych, które zostały wcześniej ujawnione wewnątrz obiektu klasy.
Oficjalna definicja superfunkcji zgodnie z witryną Python jest następująca:
„[Super jest używany do] zwracania obiektu proxy, który deleguje wywołania metod do rodzica lub siostrzanej klasy typu. Jest to przydatne w przypadku uzyskiwania dostępu do dziedziczonych metod, które zostały zastąpione w klasie. Kolejność wyszukiwania jest taka sama, jak ta używana przez getattr (), z wyjątkiem tego, że sam typ topominięte ”.
jaki jest najlepszy java ide
Przejdźmy do programowania.
Wykorzystanie Super w swoim programowaniu
Teraz, gdy znasz już podstawową definicję superfunkcji, zbadajmy, jak możesz jej użyć, aby dopasować się do codziennych potrzeb programistycznych. Poniżej wymieniono niektóre z najważniejszych sposobów korzystania z super funkcji.
Możesz wywołać nadrzędną funkcję w środowisku, które ma charakter dynamiczny, zarówno w celu wspólnego, jak i wielokrotnego dziedziczenia. Należy zwrócić uwagę na fakt, że ten przypadek użycia dotyczy wyłącznie języka Python, ponieważ inne języki są zawsze kompilowane statystycznie lub obsługują tylko pojedyncze funkcje dziedziczenia.
Jeśli chcesz, możesz wywołać super funkcję poprzez pojedyncze dziedziczenie, odwołać się do wielu klas lub klas nadrzędnych bez konieczności nadawania im nazwy. Chociaż ta metoda jest zdecydowanie skrótem, wyraźną zaletą jej używania jest skrócenie i precyzyjne wykonanie kodu na potrzeby przyszłych inspekcji i wykonywania.
Kiedy superfunkcja została po raz pierwszy wprowadzona w środowisku Python, wywołała wiele kontrowersji, ale później, widząc jej użycie, programiści szybko zaczęli używać jej w swoich codziennych potrzebach związanych z kodowaniem.
Jeśli używasz języka Python w wersji 3.0 i nowszych, metoda korzystania z funkcji super jest następująca.
super (). methoName (args)
Jeśli używasz wcześniejszej wersji Pythona, składnia superfunkcji będzie wyglądać następująco:
super (podklasa, instancja) .method (args)
Jak uruchomić i wywołać funkcję Super w Pythonie?
Teraz, gdy znasz już podstawy superfunkcji, a także jej składnię, zobaczmy, jak możemy ją wykorzystać i zacząć jej używać.
Początkowa linia kodu będzie wyglądać następująco:
class MyParentClass (object): def __init __ (self): pass class SubClass (MyParentClass): def __init __ (self): MyParentClass .__ init __ (self)
Jeśli używasz języka Python w wersji 2, użyj następującego kodu
czym jest zarządzanie zamówieniami projektowymi
class SubClass (MyParentClass): def __init __ (self): super (SubClass, self) .__ init __ ()
Jednak w Pythonie 3 kod będzie
class MyParentClass (): def __init __ (self): pass class SubClass (MyParentClass): def __init __ (self): super ()
Rozumiemy zastosowania Super Function w Pythonie.
Zastosowania Super Function w Pythonie
Przyjrzyjmy się pokrótce najważniejszym zastosowaniom superfunkcji.
Okazało się, że super funkcja w Pythonie jest niezwykle przydatna, jeśli martwisz się o zgodność przekazywania. Używając go w swoim kodzie, zasadniczo upewniając się, że będzie można go użyć w przyszłości, po prostu dokonując niewielkiej liczby zmian. Jeśli jest używany poprawnie, zmniejsza to wymóg deklarowania właściwości wszystkich klas tworzonych w kodzie Pythona.
Ale aby mieć pewność, że super funkcja działa poprawnie, musisz zawsze spełniać następujące wymagania wstępne.
Metoda o nazwie super () musi znajdować się w twojej bibliotece Pythona. Podczas wykonywania zarówno funkcja wywołująca, jak i wywołująca muszą mieć ten sam podpis i adres. Za każdym razem, gdy używasz super funkcji, musisz ją wywołać za pomocą słowa kluczowego super ().
Wniosek
Od momentu powstania superfunkcji toczy się debata na temat wykorzystania super w przypadkach iniekcji zależności, chociaż na dzień dzisiejszy nie ma istotnych dowodów, aby to wykazać.
Ale cokolwiek by nie było, super funkcja jest jedną z najbardziej przydatnych funkcji Python IDLE, która może być używana do rozwiązywania i analizowania wielu złożonych problemów, jeśli jest używana poprawnie.
Podsumowanie artykułu
Dowiedz się wszystkiego o superfunkcji, jej zastosowaniach i sposobach włączenia jej do codziennego programowania w Pythonie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.