Jedną z najważniejszych podstaw programowania jest drukowanie wyników. Każdy język programowania ma swoje własne metody drukowania wyniku na konsoli lub do plików. W , ten proces zwracania danych wyjściowych staje się bardzo prosty dzięki funkcji drukowania w Pythonie. W tym artykule poznasz wszystkie ważne aspekty drukowania w Pythonie.
Zanim przejdziemy dalej, spójrzmy na zawartość, która jest tutaj omówiona:
Co to jest print w Pythonie?
print w Pythonie to standard służy do drukowania wyniku na konsoli. Składnia tej funkcji jest następująca:
SKŁADNIA:
wydrukować( wartość1 , wartość2 , ..., Wrz = „”, koniec = „N”, plik = sys.stdout, spłukać = Fałsz)
Parametry i ich opisy są następujące:
| Parametr | Opis |
wartość1, wartość2 , ... | Wyjścia, które mają zostać wydrukowane. Może być więcej niż jeden |
Wrz | Opcjonalny parametr używany do określenia sposobu rozdzielania drukowanych obiektów. Wartość domyślna to jedna spacja („”). |
koniec | Opcjonalny parametr używany do określenia, co ma zostać wydrukowane na końcu wyniku. Wartość domyślna to „n” ustaw ścieżkę klasy w systemie Linux |
plik | Opcjonalny parametr z metodą zapisu. Wartość domyślna to sys.stdout |
spłukać | Opcjonalny parametr używany do określenia, czy dane wyjściowe mają być opróżnione (True), czy buforowane (False). Jego domyślna wartość to False |
UWAGA: Wszystkie obiekty zostaną przekonwertowane na łańcuch, zanim zostaną zwrócone jako dane wyjściowe.
Używanie print w Pythonie
Funkcji drukowania można używać w następujący sposób:
Bez parametrów opcjonalnych:
Możesz użyć instrukcji print, aby po prostu wydrukować dowolne obiekty wyjściowe zgodnie z wymaganiami. Rozważmy następujący przykład:
PRZYKŁAD:
print ('Używanie funkcji print w Pythonie')WYNIK: Korzystanie z funkcji drukowania w Pythonie
Tutaj funkcja print po prostu wypisuje podany ciąg do konsoli.
Podajmy teraz więcej niż jedną wartość pojedynczej instrukcji print.
PRZYKŁAD:
a = 2019 b = 'World' print ('Hello', a, b)WYNIK: Witaj świecie 2019
Jak widać, w powyższym przykładzie pojedyncza instrukcja print drukuje trzy różne obiekty. Ponadto znak „+” operator umożliwia konkatenację obiektów np .:
PRZYKŁAD:
a = 'Cześć' b = 'Witamy' print (a + b)
WYNIK: Cześć witam
Oto kilka innych przykładów, które możesz wypróbować:
PRZYKŁAD:
print ('Hello') print ('Hello', 'World') #printting two strings print ('Hello' + 'World') #concatenating two strings print ('Hellon' + 'World') #printing with n print ( 'Hello', 'World', 2019) # printing strings wraz z integers print (2019, 'Hello World') print (str (2019) + 'Hello World') #concatenating integers with string (using type conversion) print (34 +67) # dodawanie w drukuMożesz również określić dowolny typ separatorów między każdym obiektem.
Określanie separatora:
Separator tworzy partycję między różnymi obiektami, które są obecne w instrukcji print. Domyślną wartością tego atrybutu jest biały znak („”). Użytkownik może zmienić wartość tego operatora w razie potrzeby.
PRZYKŁAD:
struktura oparta na słowach kluczowych w selenie
a = 'Hello' b = 'World' print (a, 2019, b, sep = ',')
WYNIK: Witaj, 2019, świecie
W powyższym przykładzie różne obiekty są oddzielone przecinkiem (,), a nie białym znakiem, w przeciwieństwie do poprzedniego przykładu.
Możesz także dostosować to, co chcesz wydrukować na końcu wydruku.
Używając koniec parametr:
Plik koniec parametr umożliwia skonfigurowanie tego, co ma zostać wydrukowane na końcu wydruku. Wartością domyślną tego parametru jest „n” lub znak następnego wiersza. Zobaczmy, co się dzieje, gdy używam dwóch oddzielnych funkcji drukowania do drukowania wyników.
PRZYKŁAD:
a = 'Cześć' b = 'Witamy' print (a) print (b)
WYNIK:
Cześć witam
Tutaj koniec parametr nie jest ustawiony i dlatego wyjścia są drukowane w dwóch oddzielnych wierszach. Jeśli chcesz wydrukować je w tej samej linii, możesz wykonać następujące czynności:
PRZYKŁAD:
a = 'Cześć' b = 'Witamy' print (a, end = '&') print (b)
WYNIK: Cześć witam
W powyższym przykładzie wartość koniec parametr to „&”, jak widać między wyjściami.
Instrukcja print może również zapisywać dane wyjściowe do pliku.
Zapis do pliku:
Dane wyjściowe można zapisać do pliku, opcjonalnie przy użyciu rozszerzenia plik parametr. Jeśli plik nie istnieje, tworzy nowy plik o tej nazwie i zapisuje do niego dane wyjściowe. Na przykład:
PRZYKŁAD:
newfile = open ('abc.txt', 'w') print ('Witaj', file = newfile) newfile.close ()WYNIK: Spójrz na plik na poniższym obrazku:
Plik spłukać parametr:
Parametr flush print w Pythonie pozwala wybrać buforowane lub niebuforowane wyjście. domyślna wartość tego parametru to False, co oznacza, że dane wyjściowe będą buforowane. Jeśli ustawisz to na True, wyjście nie jest buforowane, a ten proces jest zwykle wolniejszy niż poprzedni. Spójrz na czas potrzebny na domyślne buforowane wyjście w poniższym przykładzie:
PRZYKŁAD:
czas importu g = open ('sample.txt', 'r') a = g.read () s = time.time () print (a, flush = False) e = time.time () print (e-s)WYNIK:
Czas potrzebny na wykonanie tego wynosi 0,00099 sekund. Teraz spróbujmy zmienić wartość na True.
PRZYKŁAD:
czas importu g = open ('sample.txt', 'r') a = g.read () s = time.time () print (a, flush = True) e = time.time () print (e-s)WYNIK:
Ten sam proces zajmuje 0,003 sekundy, gdy dane wyjściowe nie są buforowane. Dzieje się tak, ponieważ łatwiej jest przesyłać dane wyjściowe w kawałkach, niż drukować je w sekwencji znaków. Zwykle wszystkie wejścia / wyjścia są buforowane. Jednak ta opcja jest wygodna, gdy użytkownik musi opróżnić cały wynik w specjalnych scenariuszach.
Na tym kończy się artykuł o „drukowaniu w Pythonie”. Mam nadzieję, że wszystko zrozumiałeś. Upewnij się, że ćwiczysz jak najwięcej i cofnij swoje doświadczenie.
rodzaje filtrów w tabeli
Masz do nas pytanie? Wspomnij o tym w sekcji komentarzy tego bloga „drukuj w Pythonie”, a my skontaktujemy się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.
Aby uzyskać dogłębną wiedzę na temat języka Python i jego różnych aplikacji, możesz zarejestrować się na żywo z całodobowym wsparciem i dożywotnim dostępem.